در تاریخ ۷/۵/۱۳۹۱ آقای الف.م. باوکالت آقای ع.الف. وکیل پایه یک مرکز امور مشاوران حقوقی قوه قضائیه به استناد تصویرهای اظهارنامه و رونوشت مصدق سند ازدواج شماره ۱۷۹۱۵-۱۱/۵/۱۳۸۱ حوزه ثبتی بناب دادخواستی به خواسته صدورحکم به تمکین عام و خاص از سوی زوجه به طرفیت خانم ز.د. به نشانی … تقدیم و آقای وکیل خواهان اظهار می‌دارد طبق رونوشت مصدق سند ازدواج پیوست، در تاریخ ۱۱/۵/۱۳۸۱ خوانده به عقد دائم خواهان درآمده و در تاریخ ۲۵/۱۰/۱۳۹۰ بدون اجازه، وسیله خود را جمع کرده و از منزل اینجانب رفته است، با تقدیم دادخواست تقاضای رسیدگی می¬شود. پرونده برای رسیدگی به شعبه ۲۶ دادگاه عمومی حقوقی کرج ارجاع می¬گردد دادگاه در وقت فوق¬العاده مورخ ۱۸/۵/۱۳۹۱ بدون حضور طرفین تشکیل جلسه داده و با اعلام ختم رسیدگی طی رأی شماره ۱۰۵۹-۲۲/۵/۱۳۹۱ استدلال می¬کند اقامتگاه زوجه همان محلی است که زوج در آنجا اقامت دارد و به استناد ماده ۱۰۰۵ قانون مدنی و اینکه خواهان در شهرستان بناب سکونت دارد، قرار عدم صلاحیت خود را به شایستگی دادگاه عمومی حقوقی بناب صادر و پرونده را ارسال می¬دارد که برای رسیدگی به شعبه اول دادگاه عمومی حقوقی بناب ارجاع می¬گردد. دادگاه در وقت فوق¬العاده مورخ ۱۸/۶/۱۳۹۱ بدون حضور طرفین تشکیل جلسه داده و با ختم رسیدگی طی رأی شماره ۷۵۸-۱۸/۶/۱۳۹۱ استدلال می¬کند در پرونده، زوج قبول دارد که زوجه نشوز دارد و در این صورت و ترک خانه مشترک از سوی زوجه، اقامتگاه وی وفق ماده ۱۰۰۵ قانون مدنی اقامتگاه زوج نخواهد بود و به استناد مواد ۱۱ – ۲۶ و ۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی دادگاه صالح برای رسیدگی به دعوای مطروحه، دادگاه محل سکونت خوانده، یعنی دادگاه عمومی حقوقی کرج می¬باشد با صدور قرار عدم صلاحیت پرونده را برای حل اختلاف به دیوان عالی کشور ارسال که برای رسیدگی به این شعبه ارجاع می¬گردد. هیئت شعبه در تاریخ بالا تشکیل است پس از قرائت گزارش آقای قدرت اله طیبی عضو ممیز و اوراق پرونده مشاوره نموده چنین رأی می¬دهد :
